Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου

Το αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου είναι ένα από τα πιο σημαντικά Μουσεία στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Θεωρείται, κατεξοχήν, Μουσείου του Μινωικού Πολιτισμού, καθώς κατέχει, στις 12 από τις 27 αίθουσες, την μεγαλύτερη συλλογή από Μινωικές Αρχαιότητες. Η Μινωική Τέχνη αναδεικνύεται μέσα από χιλιάδες εκθέματα και αριστουργήματα. Κάποια από αυτά, ειδώλια, κοσμήματα, πινακίδες και τοιχογραφίες είναι παγκοσμίως γνωστά.

Οι Θεές των Όφεων, ύψους περίπου 30 εκατοστών, φτιάχτηκαν τον 16^ο αιώνα π.Χ. από επιζωγραφισμένη φαγεντιανή. Οι γυναικείες μορφές που παριστάνουν ήταν θεότητες και συμβόλιζαν την γονιμότητα. Φορούν περίτεχνα μινωικά ενδύματα με μακριές φούστες, με πτυχώσεις και υφαντή ποδιά,  και στενό περικόρμιο που αφήνει το στήθος γυμνό. Η μικρότερη, σε μέγεθος, Θεά των Όφεων, κρατάει φίδια στα απλωμένα χέρια της και η μεγαλύτερη έχει φίδια που ελίσσονται στο σώμα και το καπέλο της. 

Το λίθινο ρυτό σε σχήμα ταυροκεφαλής, 25 εκατοστών, ήταν ένα τελετουργικό αγγείο που χρησιμοποιούταν σε σπονδές. Εντυπωσιάζει με τις ανατομικές λεπτομέρειες και την εκφραστικότητα του. Το αγγείο δεν σώζεται ολόκληρο, μόνο η αριστερή πλευρά του κεφαλιού, ενώ τα κέρατα του δεν βρέθηκαν, πρέπει να ήταν ξύλινα ή επιχρυσωμένα.

Το χρυσό κόσμημα των μελισσών χρονολογείται τον 18^ο με 17^ο αιώνα π.Χ. και για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν όλες οι προηγμένες τεχνολογίες της εποχής.  Πρόκειται για ένα πανέμορφο κρεμαστό κόσμημα με δύο αντικριστές μέλισσες. Πάνω στο κεφάλι τους υπάρχει ένα στρογγυλό μικρό κλουβί που περικλείει ένα χρυσό σφαιρίδιο και από τα φτερά και την κοιλιά των μελισσών κρέμονται τρία στρογγυλά δισκία που μοιάζουν με κηρήθρα.

Η Σαρκοφάγος της Αγίας Τριάδας είναι μια γραπτή ασβεστολιθική λάρνακα του 1200 π.Χ. μήκους 137 εκατοστών. Απεικονίζει μία θυσιαστική τελετή του προ-ομηρικού κόσμου δίνοντας μας πολλές πληροφορίες για τα ταφικά έθιμα των Ευγενών κατά τη διάρκεια της Μυκηναϊκής κυριαρχίας.

Η γραμμική Β ήταν η πρώτη γραφή της Ελληνικής Γλώσσας και χρησιμοποιήθηκε από το 17^ο έως το 13^ο π.Χ αιώνα. Περιλάμβανε 89 συλλαβογράμματα (συλλαβές), 260 ιδεογράμματα (έννοιες όπως άνδρας, γυναίκα, λάδι) και αριθμητικά σύμβολα.  Οι πήλινες πινακίδες με γραμμική Β, που βρέθηκαν στην Κνωσσό το 1902 και εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, αφορούσαν διοικητικές ανάγκες, οικονομικά, νομικά και θρησκευτικά θέματα. Ο Δίσκος της Φαιστού, ένας δίσκος ψημένου πηλού, διαμέτρου 15 εκατοστών, που ανακαλύφθηκε στην Νότια Κρήτη το 1908, αποτελεί μεγάλο μυστήριο και ίσως το πιο γνωστό έκθεμα στο Μουσείο, καθώς δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί ακόμα. Στις δύο όψεις του βρίσκονται 45 διαφορετικά σύμβολα, άνθρωποι, ψάρια, κ.α. τοποθετημένα σπειροειδώς.

Ο πρίγκηπας με τα Κρίνα, η πιο διάσημη Μινωική τοιχογραφία απεικονίζει έναν νέο άντρα σε φυσικό μέγεθος που φοράει πολύχρωμη ζώνη και ένα μεγαλοπρεπές στέμμα με κρίνα και φτερά παγωνιού.. Η τοιχογραφία με τα ταυροκαθάψια του 16^ου π.Χ. αιώνα βρέθηκε στην Κνωσσό. Τα ταυροκαθάψια ήταν άθλημα της Μινωικής εποχής όπου ο αθλητής ή η αθλήτρια εκτελούσε ακροβατικά άλματα πάνω σε ταύρο.

(περισσότερα άρθρα για την Κρήτη στο www.gomega.gr)